مهربانى با یتیمان

حکومت على علیه السلام که حکومت «عدل» بود، در حد شعار و تبلیغات دور نمى‏زد، و براى زمینه چینى و حیف و میل‏هاى بیشتر که امروز در سطح جهان و بین الملل معمول است نبوده است، بلکه وى در عمل براى جهان و اندیشمندان روشن ساخت که در زعامت آن حضرت حتى یک نفر یتیم، خود را بى‏پناه ندانسته، و با درگذشت پدر مستقیما تحت نظارت «ولى امر» و جانشین به حق انبیاء و اولیاء قرار گرفته، و آن چنان مورد لطف و عنایت مولایش قرار مى‏گیرد، که دیگران در آن عصر آرزوى یتیمى مى‏کردند! !

......................................

به ادامه مطلب بروید..

مثرم راهب که دستان آن قبلا اشاره شد خبر تولد على (علیه السلام ) را به ابوطالب

داده بود و گفته بود که سلام مرا به آن تازه مولود کعبه برسان بعد از تولد على (علیه

السلام ) در همان ساعات اول تولد رو به پدر کرد و گفت : اکنون نزد مثرم برو و او را

بشارت ده ...حضرت ابوطالب از مکه راهى سرزمین شام شد تا در کوه لکام در غارى که

قبلا محل آن معین شده بود مثرم را از ولادت على (علیه السلام ) مطلع کند...............

به ادامه مطلب بروید..

به مسجد بزرگ کوفه وارد شدم. دیدم مردی با موهای سر و ریش سفید به ستون مسجد تکیه داده و گریه می‌کند و قطرات اشک بر گونه‌هایش جاری شده است به او گفتم: چرا گریه می‌کنی؟ گفت: من صد و چند سال از عمرم گذشته است و عدالت و حقیقت را تنها در دو وقت از شب و دو وقت از روز دیده‌ام که ظاهر و محقّق شود و من برای آن گریه می‌کنم.................

به ادامه مطلب بروید..

آورده اند كه در آن وقت كه شاه مردان را ضربت زده

بودند، صعصعه بن صوحان پیش وی آمد و گفت : یا امیر

المومنین ! مدتی است كه مسائلی چند در خاطر من می گردد.

من خواستم كه از حضرتت سئوال كنم ، هیبت

تو مرا مانع شد. اگر اجازت فرمایی بپرسم ؟ گفت : بپرس .

گفت : یا امیر!................

به ادامه مطلب بروید..

اهتمام به نمازاول وقت هنگامی كه علی -علیه السّلام- در

جنگ صفّین سرگرم نبرد بود، در میان هر دو صف كارزار، مراقب

حركت و وضعیّت خورشید بود (تا ببیند چه وقت به وسط آسمان

می رسد تا نماز ظهر را بخواند).

ابن عبّاس عرض كرد: یا امیرالمؤ منین ، این چه كاری است كه

می كنید ؟حضرت فرمود: منتظر زوال هستم تا نماز بخوانیم .

ابن عبّاس گفت : آیا حالا وقت نماز است با وجود اینكه سرگرم

پیكار هستیم ؟ علی (ع ) فرمود: جنگ ما با ایشان بر سر

چیست ؟ تنها به خاطر نماز است كه با آنها نبرد می كنیم.

يكى از راويان حديث و اصحاب اميرالمومنين ، امام علىّ عليه السلام حكايت كند:

روزى حضرت اميرالمؤ منين صلوات اللّه عليه را در مسجد ديدم كه بر بالاى منبر نشسته

است و در حالى كه مشغول صحبت و سخنرانى بود، تبسّمى نمود به طورى كه

دندان هايش نمايان گشت ، و در ادامه سخنانش فرمود:............................

به ادامه مطلب بروید..

مرحوم علامه طباطبایی از قول استاد برجسته خود «حاج میرزا علی آقا قاضی» داستان تکان دهنده ای را در

زمینه سزای مخالفت با امامت علی (علیه السلام) را بیان می کند که ما در اینجا به گزیده ای از آن اشاره می کنیم:

ایشان می فرماید: در نجف اشرف در نزدیکی منزل ما مادری از دنیا رفت، به هنگام دفن آن مادر، دخترش درا ثر

شدت علاقه ای که به مادر داشت فریاد می زد: «من از مادرم جدا نمی شوم» بازماندگان هرچه تلاش کردند تا او

را آرام کنند، نتوانستند، سرانجام تصمیم بر آن شد که او نیز همراه مادرش در قبر بخوابد. اما روی قبر را

نپوشاندند،........

به ادامه مطلب بروید..

امام علی علیه السلام - در خطبه ای، پس از آن که مردم با او به

عنوان خلیفه بیعت کردند - فرمود: ای مردم! پیش از آن که مرا از

دست دهید از من بپرسید. از من سوال کنید؛ زیرا دانش اولین و

آخرین نزد من است. سوگند به خدا که اگر بر مسند داوری تکیه

زنم میان پیروان تورات بر اساس تورات آنان داوری کنم و ...[آن گاه

فرمود:] از من بپرسید پیش از آن که مرا از دست دهید. سوگند به

آن که دانه را شکافت و انسان را آفرید اگر از آیه آیه ی قرآن از

من بپرسید به شما خواهم گفت که چه وقت و درباره ی چه

کسی نازل شده است.
...............

به ادامه مطلب بروید..

به ادامه مطلب بروید..

مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی رحمت الله علیه نقل می فرمودند

که در شهر حلّه در عراق شخصی بود از الواط که صاحب مکنتی فراوان

و در شرارت نیز معروف بود.
یکی از علمای نجف که اهل الله بوده شبی در خواب می بیند که لوطی

مذکور در بهشت همسایه حضرت امیرالمومنین(ع) است. آن عالم چون

به صحت خواب خود اعتقاد داشت از نجف به قصد حلّه حرکت کرده و به

منزل آن شخص شرور می رود و او را می طلبد. چون ورود عالم را به

صاحب خانه خبر می دهند، بسیار ناراحت می شود و فکر می کند که

مشارالیه حتما برای نهی از منکر آمده است ولی به هر حال به در

منزل می رود و ایشان را به داخل دعوت می کند و برای ایشان چای و

قهوه می آورد. وقتی می بیند که عالم مزبور چای و قهوه صرف نمی

کند یقین میکند که وی نه از روی دوستی بلکه از راه مخاصمه و

دشمنی وارد شده است، لذا عرض میکند:
..................

به ادامه مطلب بروید..

جمعیت زیادی دور حضرت علی(ع) حلقه زده بودند. مردی وارد مسجد شد و در فرصتی مناسب پرسید:

- یا علی! سؤالی دارم. علم بهتر است یا ثروت؟

علی(ع) در پاسخ گفت:

مرد که پاسخ سؤال خود را گرفته بود، سکوت کرد. در همین هنگام مرد دیگری وارد مسجد شد و همان‌طور که ایستاده بود بلافاصله پرسید:

به ادامه مطلب بروید..

هر وقت هنگام نماز می رسید امیرالمؤمنین - حضرت علی علیه السّلام - حال اضطراب و تزلزل پیدا می کرد. عرض می

کردند شما را چه می شود که اینقدر ناراحتید. می فرمود: وقت امانتی که خداوند بر آسمان و زمین عرضه داشت و آنها

امتناع از حمل آن ورزیدند، رسیده. در جنگ صفین تیری بر ران مقدسش وارد شد هر چه کردند در موقع عادی خارج

نمایند نتوانستند، از شدت درد و ناراحتی آن جناب.

خدمت امام حسن - علیه السّلام - جریان را عرض کردند. فرمود: صبر کنید تا پدرم به نماز بایستد زیرا در آن حال چنان از

خود بیخود می شود که به هیچ چیز متوجه نمی گردد. به دستور حضرت مجتبی در آن حال تیر را خارج کردند.

بعد از نماز علی - علیه السّلام - متوجه شد خون از پای مقدسش جاری است. پرسید چه شد؟ عرض کردند تیر را در حال

نماز از پای شما بیرون کشیدیم.

خورشيد هنوز وسط آسمان نرسيده بود، صداي همهمه در صحن حياط لحظه به لحظه

بيشتر مي شد. خورشيد نورش را مستقيم روي سر کساني که آنجا بودند، مي پاشيد و

بوي خاک آب خورده، همراه با بوي کاهگل را در هوا مي پراکند. گروهي ايستاده و چند

نفري که خسته شده بودند، کنار ديوار توي حياط نشسته بودند و با هم پچ پچ مي کردند:
.

.

.

....